Op Goede vrijdag 2003 hebben wij in Frankrijk een huisje gekocht, met een stukje grond. Het is ons idee om jullie via deze site op de hoogte te houden van het wel en wee rond het huisje, waaronder onze vorderingen.
Het huisje is geen ruïne en niet door een oude Fransoos aangeprezen als “pittoresque”. Het huisje werd bewoond door een jonge moeder met 2 kleine kindertjes en had alles wat in een huis nodig is, zoals warm en koud stromend water, elektriciteit en zelfs een hout kachel. We konden er dus zo in, want het was direct bewoonbaar. Er moet wel heel veel worden “verbeterd” en dat noemen wij ons 10-jaren plan. Zodat wij aan het einde van het werkbare leven daar alles op orde hebben en permanent kunnen gaan wonen.

In de loop van het jaar kwamen velen bij ons langs. Tijdens de zomervakantie met Daniel en tommy, hadden we in Lapeyrousse afgesproken met Wim en Anja. In de tuin probeerde Wim de hangmat uit. De constructie daarvan bleek ijzersterk. Na het vertrek van Wim en Anja, begon Tommy met het schilderen van de buitenkant van het huisje. Wat knapte het huisje daarvan op!! Met zijn schilderwerk activeerde hij ook Daniel, die zijn inspanningen tot dan toe had beperkt tot de overigens zeer gewaardeerde catering. Alhoewel Tommie zeer veel (o.a. schilder) werk heeft uitgevoerd, was er toch ook nog tijd om (met succes) te gaan vissen en te gaan stappen. Hij was op elke gelegenheid gekleed. Enkele dagen later kwamen Berry en Martinique een weekje “klussen”. En geklust werd er !!! Mede dankzij hun inspanningen schoot het aardig op. Behalve hard werken, was er natuurlijk ook tijd voor ontspanning. Berry en Tiek gingen in de gebouwen aan de overkant op onderzoek uit. De gebouwen werden vroeger gebruikt voor de mijnbouw die daar werd gepleegd. Zij troffen tussen de puinhopen van de gebouwen zelfs een auto aan.

Ook Rob, Paula en de kinderen kwamen op bezoek. Zij waren met z’n allen op vakantie door Frankrijk. Toen het uiteindelijk te laat was geworden om een camping te gaan zoeken, bleef de hele club slapen. Eén van de kinderen van Paula is dochter Nikki. Een leuke jongedame; dat vond Daniel ook en er bloeide iets heel moois op. Waar zo’n huisje al niet toe kan leiden……………….

Tijdens de vakantie trad in het dorp een dansgroep op uit Martinique.

Onze Franse overburen: tijdens onze zomervakantie van 2003 ontmoetten wij voor het eerst onze Franse overburen. Wij hadden elkaar wel eerder gezien en beleefd naar elkaar geknikt, maar van een ontmoeting was het nog niet gekomen. Het “klikte” vrijwel direct tussen ons: de kennismakingsborrel eindigde om middernacht in hun zwembad. Het is een gezin met drie dochters, Jean-Michel en Sylvie en hun dochters Nina, Audrey en Alexia. Zij wonen, werken en gaan naar school in Clermont-Ferrand en komen (vrijwel) elk weekend naar hun huis.

Aan het einde van de vakantie zagen wij vanaf het terrasje aan de achterzijde van ons huisje aan de bosrand twee herten. Het was een hele belevenis om dat vanuit je luie stoel achter je huisje te zien, totdat Rosco ze zag en ze luid blaffend tegemoet liep. Gelukkig lieten ze zich daardoor niet afschrikken en hebben wij enkele uren van ze kunnen genieten.

In 2003 ging Arthur voor 6 maanden op uitzending naar Bosnië. Voor de uitzending naar Bosnië wilden Arthur en zijn maat Luuk (pilootje) nog graag een weekje er tussenuit, naar Echassieres. Zij hadden er geen bezwaar als wij ook meegingen. Het was nog heerlijk weer; wij konden nog heerlijk buiten zitten, eten en uitbuiken natuurlijk.

In november gingen wij voor het allereerst saampies. In het keukenkastje en op ons bed troffen wij het resultaat aan van bezoek van relmuizen. Het zijn prachtige beestjes, net kleine eekhoorntjes, maar ze kunnen wel een hoop rommel geven. Intussen is de populatie grotendeels “uitgeroeid” (daarover later meer !!!) en zijn de meeste openingen voor hen gesloten (denken wij).

Aan het einde van het jaar gingen wij naar Echassieres om er de kerstvakantie door te brengen. Daan was met ons mee. Eerste kerstdag hadden wij met Michiel en Daan in Nederland doorgebracht; Arthur zat in Bosnië. Op weg naar het huisje werd de actieradius van de hoeveelheid brandstof overschat en strandden we in het zicht van het benzinestation.

De jaarwisseling was anders dan in Nederland en werd vanaf 23.30 uur samen met de buren doorgebracht. De ’s middags zelfgemaakte oliebollen vonden gretig aftrek. We moesten wel uitleggen wat het precies was. Gelukkig werd de rust ’s avonds NIET verstoord door vuurwerk.

In 2003 ging er vrijwel altijd iemand mee, tot ons (grote) genoegen. In de loop van het jaar zijn er diverse mensen op bezoek geweest. Vrijwel iedereen stak de handen uit de mouwen. Dat stellen wij zeer op prijs, want er is nog veel te doen………………

Foto’s te vinden op de fotopagina.