In 2004 duurde het enige tijd voordat we weer naar ons huisje konden, maar in maart was het dan eindelijk zo ver. Nadat we Arthur naar de militaire luchthaven Eindhoven hadden gebracht, om terug te keren naar Bosnië na zijn verlof, gingen wij weer eens saampjes. We hadden via internet een buffetkast gekocht. Hartelijk dank aan alle gulle gevers die ons schaapje hebben gevoerd. Dankzij jullie kunnen wij zo af en toe een aanvulling op de inboedel aanschaffen.

Ook hadden we in Nederland een caravan aangeschaft als extra slaapkamer, zodat er niet meer in de salon geslapen hoefde te worden. Tijdens het paasweekend in april hebben we die daar naar toe gebracht. Arthur, Daan en Jasper waren mee; Arthur had z’n vredesmissie in Bosnië erop zitten. De heren sliepen in de caravan en genoten van hun “privacy”. Wij genoten er zeker net zo van, want wij hoefden niet meer tegen (tot in de middag) uitslapende kerels en rondslingerende tassen aan te kijken.

Die week hebben we ook een eerste grote klus aangepakt: de zoldervloer en het plafond van de salon werden eruit gesloopt. Op de balken werd een nieuwe vloer gelegd en werd er begonnen met het aanbrengen van een nieuw plafond en niet te vergeten een echte trap. Nu kunnen we gewoon binnenshuis naar boven i.p.v. buitenom met een ladder. Iedereen spande zich bij deze klus enorm in. Jasper speelde (noodgedwongen) voor pyromaan; hij had bij het hockeyen zijn elleboog gebroken en kon dus minder doen dan hij had gewild.
Op Koninginnedag gingen wij weer. Deze keer gingen Karin en Luca mee. Guus wilde ook graag mee, maar kon in deze tijd zijn “kampioenen” (vogels) niet alleen laten. Voor Luca en Rosco was het even aan elkaar wennen, maar naarmate de dagen verstreken, zochten ze elkaar steeds meerop. Rosco was buitengewoon blij met Karin’s aanwezigheid, want hij heeft nog nooit zulke lange wandelingen gemaakt. De eerste keer dat Karin zo lang weg bleef, begonnen wij zelfs een beetje ongerust te worden. Net voordat wij actie wilden gaan ondernemen, kwam Karin stralend aangelopen. Voor Karin was deze week een ontspanning na een moeilijke periode. Ook zonder Guus hebben we met z’n allen een hele leuke week gehad. Volgende keer hebben we Guus er toch ook graag bij.

In mei (Hemelvaartweekend) gingen we met Arthur, Daan, Nikki en Tom. Die week was het zulk mooi (soms heet) weer, dat we niet zoveel hebben geklust. Het was meer genieten. Natuurlijk werder wel wat gedaan, want zeker in de maand mei kan je het gras (en onkruid) zien groeien. Arthur en Tom wierpen zich op als professionele tuinmannen. Ook de inzet van Daan en Nikkie werd bijzonder gewaardeerd.

In juli kon Michiel eindelijk een paar dagen vakantie opnemen. Hij kwam met ons mee en een paar dagen later konden we ook Meagan begroeten, die met de trein was gekomen. Het was prachtig weer, dus we hebben voornamelijk buiten geleefd. Verder werd ons leven “verrijkt” met een was-/droogmachine. Dat scheelt bagage en veel wasbeurten in Nieuwkoop. Ook is de laatste hand gelegd aan de zolder (isolatie en aftimmeren); het was zelfs zo ver klaar dat Michiel en Meagan er konden slapen. Verder zijn er nog enkele meubelen in de verf gezet. En zo zie je geleidelijk iets groeien onder je handen.

Nadat buurman Jean-Michel zijn buks aan ons had uitgeleend, vond Arthur dat hij er zelf wel eentje kon aanschaffen. Het heeft daarna flink geknald om ons heen; iedereen heeft wel een poging gewaagd. Begin augustus verbleef Arthur een weekje alleen in Echassieres. Tijdens zijn verblijf zag hij binnen en buiten een loir (relmuis) tegen de muur klimmen. Zijn nieuw aangeschafte luchtbuks maakte hij korte metten met beide beesten. Als bewijs had hij er één in de diepvries gelegd, aardig hè.

Op vrijdag 13 augustus werd Noa geboren, de dochter van Joël en Catherine en de zus van (kleine) Arthur. In verband met de geboorte hadden wij onze vakantie aangepast en op zondag zaten wij in de kraamkliniek om de kleine meid te bewonderen. Vijf dagen na de geboorte waren Noa en haar ouders en broer al bij ons op bezoek in Echassieres. Ineke werd gevraagd om peetmoeder (meter) van Noa te worden. Wat was zij trots.
Eind september verbleven Paul en Els een weekje in ons huisje. Aan het eind van hun verblijf kwamen wij voor een week. Het bleek dat Paul en Els zich enorm hadden uitgesloofd. Volgens Els paste het huisje als een lekker zittend kledingstuk. Ondanks dat onze honden aan elkaar moesten wennen, hetgeen Rosco niet zo goed lukte, hebben we toch nog twee avonden samen kunnen doorbrengen voor zij weer terug gingen. Het was heel gezellig en krijgt hopelijk een vervolg.

Aan het einde van de week kwamen Ger en Patricia langs, op de terugweg van hun vakantie. Samen met Ger werd “even” een nieuw raam geplaatst; pffffffff …… wel fijn om bij zo’n klus iemand met behalve twee rechter handen, ook het nodige inzicht erbij te hebben. Dat bleek ook gelijk het laatste bezoek aan ons huisje in 2004.

Foto’s te vinden op de fotopagina.