Het is weer januari, dus hup in de auto; Daniël is ook weer gezellig mee. Eenmaal in Frankrijk maken we een tussenstop in Bourges om Leila en Bruno (die we nog niet ontmoet hadden) op te pikken. Het klikt vanaf het eerste moment. Ze kunnen niet zo lang blijven, drie dagen maar, want Bruno’s familie in Bretagne wil ook graag tijd met ze doorbrengen en hebben een heel programma in elkaar gezet, waar niet aan gesleuteld kan worden. Het zijn drie gezellige dagen, alleen Leila heeft nogal last van moeheid. Later blijkt dat ze, totaal onverwacht, zwanger is. Bruno maakt een heerlijke coq au vin en we kunnen zelfs een middag buiten zitten zonder jas. Een paar dagen na hun vertrek gaan wij ook weer, dit keer met een omweg langs Doué la Fontaine (petekind-inspectie), waar we twee nachtjes logeren.

In februari gaan Arthur en Sharon een weekje samen. Ze treffen het niet, het vriest dat het kraakt, maar als je “young and in love” bent, is kneuteren in een poppenhuisje best leuk.

In maart gaan Piet en Simona een weekje proefdraaien in het huisje. Als het bevalt, willen ze wel graag in juni een week of drie daar doorbrengen. En ja hoor, het bevalt. Piet is erg enthousiast, heeft in de tuin gewerkt, veel vogels gehoord en gezien, en ze hebben veel tochtjes in de omgeving gemaakt.

In april gaan we met z’n drietjes weer om daar onze trouwdag (30 jaar!) en Ineke’s verjaardag te vieren. Het plan is om verder te gaan met de keuken, deurtjes maken etc. Als Frank terugkomt van de bakker stopt hij even bij de aannemer om te vragen wanneer hij misschien tijd zou hebben om een afspraak voor de afgraving te maken. Nou, dat kon laat in de middag wel. Om een uur of vijf zitten we klaar om monsieur Colas te ontvangen, als we plotseling een hoop lawaai horen. We kijken naar buiten en zien achter de tuin een knots van een graafmachine verschijnen. Wat nou, afspraak? Hij kwam gelijk maar beginnen (slappe tijd zeker). Dus na drie achtermiddagen en een ochtend graven, zag de tuin achter het huisje er plotseling heel anders uit. We hadden zelfs een soort jeu-de boules-baantje. En de schuine kant was nu wel erg stijl, maar bood weer hele nieuwe mogelijkheden.

Twee weken later zitten we er al weer. Daniël en Nikki zijn ook mee, in het Peugeootje. We maken een tussenstop midden in Parijs (in de spits op vrijdagmiddag!) om Tom op te pakken. We hebben van Paula haar oude eethoek gekregen, type onverwoestbaar, eiken bielzen, niet te tillen. Nikki is er aan opgegroeid. Op zaterdag komt de familie de Jong aan. We hebben besloten om de traditie in ere te houden, ook al gaan ze niet naar Zuid-Frankrijk. Ze komen gezellig een weekje klussen. Daniël, Nikki en Tom verdwijnen na twee dagen weer richting Parijs, Tom om te werken, en Daan en Nik om romantisch door Parijs te dwalen.
Intussen is er in Echassières hard gewerkt. De kastdeurtjes van de keuken zijn in de verf gezet en het buitenpleetje krijgt een vrolijker aanzicht. We gaan een dagje naar Montluçon, shoppen met de dames, naar de supermarkt, wandelen door het centrum en als we op een terrasje wat drinken en Frank bestudeert de overkapping van het terras, dan besluit hij ter plaatse dat hij dat ook wil, dus… op naar de brico. De volgende dag is, met behulp van Peter en Jean-Michel ons “boissons et frites à 500 m.”-terras opgericht en eten we ’s avonds buiten onder een dakkie. Aangemoedigd door dit bouwkundig succes storten Frank en Peter zich op de vervanging van het raam in de salon en het resultaat mag er zijn. Zelfs de keuken kreeg z’n tegelwandje. Op zaterdag zwaaien we de familie de Jong weer uit: ”Goede reis, en tot morgen.” Ons wacht nog een feestje aan de overkant, want Jean-Michel is jarig en daar moet op gedronken worden, hi ha ho. We maken het niet te laat , want de volgende morgen moeten wij toch ook weer terug.

In juni zitten inderdaad Piet, Simona en haar broer Flip drie weken in het huisje. We krijgen enthousiaste telefoontjes van Piet over de vogels, die hij had gezien en gehoord. Helaas houdt onze vogelkennis op bij de kool- en pimpelmees, de zwaluw, de mus, de roodborst en de specht. De andere vogels heten: zo’n bruine met een beetje (toefje) wit, of zo. Maar prachtig als je er van kunt genieten. Dat doen wij ook wel, maar dan meer van de geluiden, die ze maken. Wie weet komt dat nog, een vogelgids hebben we al, en een verrekijker ook (al jaren).

Juli… zomervakantie. Het wordt een soort van familievakantie. Bart en Patries hebben de gite om de hoek bij Jean-Yves voor een week gehuurd. Wij hebben Mam bij ons en in ons kielzog komen Jasper en Ellen mee. En Max, de kat, is er voor het eerst bij. Hij houdt zich redelijk goed onderweg, maakt alleen het eerste en laatste half uur aardig wat lawaai, ach gut. Hij mag de eerste twee weken alleen aangelijnd naar buiten. Het is flink warm, maar gelukkig hebben we een ‘zwembad’. Daar kunnen we een beetje afkoelen, nou ja afkoelen, kraanwater is erg koud, maar Jasper en Ellen zijn echte bikkels. Een dag later was het al een stuk beter. Ook Ruud, Marc en Tim genoten volop. Dat waren vast zeehonden in een vorig leven. Jasper leefde zich volop uit in tuin, dat kan ‘ie goed, zelfs in de hitte. Na een paar dagen kregen we een sms’je van ‘om de hoek’: Bart had Patries een huwelijksaanzoek gedaan, met de jongens erbij, en ja, dan kun je moeilijk weigeren. Dubbel feest, want Patries was ook nog jarig. Net als Nina van de overkant, maar dat is later gevierd. Na een week vertrokken Bart en Patries met hun mannen, maar ze hadden nu al besloten om volgend jaar, voordat ze gaan trouwen, eerst drie weken terug te komen naar de gite. Toen gingen Jasper en Ellen weg, want Ellen wilde toch wat meer van Frankrijk zien dan een hutje op een heuvel. Dus met een tentje naar de Limousin, Lac St. Pardoux, waar Jasper in 2002 met ons en de rest van de club was geweest en waar hij goede herinneringen aan had.

Op weg naar de Middellandse Zee streken Job en Kitty, met Juliën en Jordi, een paar dagen bij ons neer. En tja, Job is echt bouwkundig onderlegd, houdt bovendien niet van stilzitten, dus het grote badkamer-wc-verbouwplan werd in actie gezet. Er werd een gat gezaagd en gehakt voor de nieuwe wc-deur, er kwam een wandje tussen de wc en de badkamer en er kwam een nieuwe wc. Niet zonder slag of stoot trouwens, want de afvoerbuis van de wc ging kapot en moest worden opgegraven. Bravo voor Juliën en Jordi. En de dames moesten bij de buren naar het toilet. Maar uiteindelijk hadden we een nieuwe troon. We hadden zelfs nog tijd om een middagje naar de culturele markt in Gannat te gaan. Maar ja, aan alles komt een eind en we namen afscheid van Job en Kitty en de boys. Zij werden opgevolgd door Les Bertauds, ja ja, van het petekind. Ze kwamen Noâ’s 2e verjaardag bij ons vieren. Kwam goed uit, dan kon Joël mooi helpen met de badkamer. Minder bouwkundig getalenteerd, maar wel bereidwillig. En plots komt het verschil in Frans klussen en Hollands klussen naar voren, er werd heel wat gediscussieerd, Noâ werd gebaad in de gootsteen en pas na vier dagen konden we weer douchen. Een beetje primitief, maar na vier dagen zonder douche hoor je daar niemand over klagen. Na hun vertrek is Frank nog druk aan het tegelen. Een douchewand en wastafel maken het plaatje af. De vierde week is voor Frank geen vakantieweek, maar hij heeft een klus die hij in Frankrijk kan doen, dus kunnen we toch nog blijven en zijn daardoor ook in de gelegenheid om Nina’s 18e verjaardag mee te vieren. Frank’s inbreng bij het installeren van een dak van zeildoek is gewenst: het optimisme van Jean-Michel om een zeil van 5 bij 10 meter met sisaltouwtjes vast te zetten was na één zuchtje wind aanmerkelijk getemperd. Maar het zaakje heeft de verjaarspartij overleefd. De vriendschap tussen Jean-Michel en Lolo niet, drank maakt meer kapot dan je lief is…
Na vier weken zit het er ook voor ons op.

In september zijn we nog een weekje terug. Michiel en Meagan komen langs, op weg naar hun nieuwe leven in Valence waar Meagan tot april als onderwijsassistent op een Lycée gaat werken. Lekker rustig een paar dagen samen doorbrengen, dat gebeurt ook niet zo vaak, dus daar genieten we van.
Oktober, in de herfstvakantie gaan Guus en Karin met de honden een week naar het huisje. Ze hebben de hele omgeving wandelend verkend, en als de honden niet moe waren geworden, hadden ze misschien nog meer kilometers afgelegd. In ieder geval hebben ze ons verrijkt met een cd-rom vol met prachtige foto’s van de omgeving, zodat wij -volgens Guus- dan ook nog iets van de omgeving zagen. Sommige plekken herkenden we wel, daar zijn we met de auto langsgekomen. We hopen nog steeds om een keer samen met hen daar te zitten.

In november is het onze beurt weer. We gaan met Oom Huub, Lenie en Ma. En als we daar komen zijn Michiel en Meagan er ook. Ze zijn het weekend overgekomen. Ma gaat flink aan de slag met de verfkwast, alle luiken krijgen een nieuwe beitslaag. Frank en Huub buigen zich over de “bibliothèque”. We zijn heel blij met het resultaat. Verder worden de badkamer en wc verder afgewerkt, en ’s avonds worden er heel wat spelletjes rummikub gespeeld. Alles bij elkaar een heel gezellige week en het is alwéér een beetje mooier.
Eind december zijn we terug en met z’n tweetjes verglijdt het ene jaar bijna onmerkbaar in het volgende en dan is het 2007.

Foto’s te vinden op de fotopagina.