Oud en nieuw verloopt heeeeel rustig. Op oudejaarsdag zitten we zonder jas heerlijk buiten ons aperitiefje te nuttigen. Je zou niet zeggen dat ’t winter was. De buren zijn er dit jaar niet, zij vieren Oud en nieuw bij familie. Dus we kneuteren gezellig met z’n tweetjes. Proost, op het nieuwe jaar, en dat we maar veel zullen genieten! De volgende dag zijn de buurtjes er ook weer: “Bonne Année” en bisous, bisous. Het is een relaxweekje. Iets minder ‘relaxing’ zijn de mollen, die bij gebrek aan vorst in de grond hun tijd besteden aan het opnieuw vormgeven van onze tuin. “Piet, we missen je mollen-vang-talent.” Aan het eind van de week gaan we gezellig een straatje om met de buren, althans dat was de bedoeling en dat zou zeker gelukt zijn als iemand de weg had geweten. Uiteindelijk hebben we bijna vier uur gelopen, waarbij we overigens wel ontdekten, dat als je ergens een leuk huis zag, er een Nederlandse naam op de brievenbus stond. Na een heerlijke week weer naar huis, in de wetenschap dat we in februari weer terugkomen.
In februari gaan we een dag of 10 en we nemen Mam mee. Het weer is ongelofelijk lekker, de thermometer klimt tot dik in de dertig graden op sommige dagen. Dat is dus genieten met een grote G. Tijdens ons verblijf begeeft het vriezergedeelte van onze koelkast het, dus worden we genoodzaakt naar een nieuwe uit te kijken. Een uurtje shoppen bij Chèze in Ebreuil levert ons een prima exemplaar op, met als grote verrassing dat we hem cadeau krijgen van Mam. De volgende dag wordt hij afgeleverd door Matthijs, of Matthies, zoals de Fransen zeggen, en de oude wordt keurig meegenomen. Op donderdag (de 22e) rijst de vraag of Katy al bevallen zou zijn. Frank stuurt een sms’je met de vraag of ze al aan het persen is. Later horen we dat ze daar nou net mee bezig was, toen Frank sms’te. Van Daniël krijgen we het bericht, dat het een meisje is: Iris Emily. We drinken een glaasje op haar leven, en op hun geluk en gezondheid, twee glaasjes dus… Het is een week van kleine klusjes, zoals grasmaaien, wieden, spijkertje hier, schroefje daar. En zoals gewoonlijk gaat het weer veel te snel.
Begin april zitten we weer een weekje op onze heuvel, het is Pasen, dus maken we gebruik van de extra vrije dagen. Deze keer is het weliswaar een kort weekje, donderdag heen en dinsdag terug, maar toch. En ja, dan is het nog maar 2 ½ week tot we er weer zijn: het al bijna traditionele weekje met de familie de Jong. En dat wil dus zeggen: handen uit de mouwen. Of zoals Marijtje zegt:”We komen wel om te klussen, hoor!” Dat wil niet zeggen dat er niet ook van de zon wordt genoten, want die doet weer stevig zijn best. De zolder wordt leeggehaald, zodat de vloer geverfd kan worden. Maar ja, waar laat je al die spullen? Goede reden om eens lekker op te ruimen. Oftewel, de schuur wordt ook leeggehaald. Wat verzamelt een mens een hoop troep in korte tijd! Lang leve de déchetterie, waar we een hoop troep weer kwijt kunnen, weg is weg. Nu we toch op weg zijn, rijden we maar meteen door naar Montluçon, waar de ‘dames de Jong ‘hun hart ophalen bij Pimkie en Jennifer. Aan het eind van de week hebben we een prachtige zolder en een opgeruimde schuur. Hartelijk bedankt Peter, Marijtje, Lisanne en Marcelle!
En dan is het alweer zomer. Onze vakantie valt dit jaar wat vroeger, want ja, Bart en Patries vonden 31 juli nou eenmaal de meest voor de hand liggende dag om te trouwen. De vakantie begint nogal nat. Na zo’n prachtig voorjaar verwacht je natuurlijk veel zon, maar wij kregen veel regen, we hadden zowat een rivier in de tuin. Gelukkig duurde dat niet zo heel lang, een paar daagjes later was het weer als vanouds. Intussen waren Bart, Patries en de jongens ook weer om de hoek komen “wonen”. Jasper en Ellen kwamen na de eerste week, 2006 werd dunnetjes overgedaan. Altijd gezellig natuurlijk. Jasper kwam aan z’n trekken met het vinden en fotograferen van ‘creepy crawlies’. We vonden een vliegend hert (brr) en Jasper spietste een spitsmuis(ach gossie). Tegen het eind van de vakantie krijgen Frank en Jasper het op hun heupen: er moet nog voor een zichtbare verbetering/verandering worden gezorgd. De heren besluiten de vloer van de salon te gaan tegelen. Bij het egaliseren krijgt Frank ook nog hulp van de drie neefjes. Jong geleerd, altijd handig. Het moet gezegd, hun noeste arbeid heeft z’n vruchten afgeworpen. De timing was wat onhandig: we waren uitgenodigd om met z’n vieren bij de buren te eten, het was de avond voor het vertrek van Jas en El, het tegelen duurde wat langer, dus al met al waren we (nou ja, Frank en Jasper) wel erg laat voor onze afspraak en rammelden de buren van de honger. Uiteindelijk werd het toch nog erg gezellig. Na het vertrek van Jasper en Ellen is de vloer nog afgemaakt(voegen etc.), maar je kunt er beter wat meer tijd voor nemen. Op de verjaardag van Patries vertrekken we naar huis, we stoppen natuurlijk nog even om te feliciteren en tot ziens te zeggen: ‘Tot volgende week bij het stadhuis!’
Zo’n dikke twee weken na de bruiloft gaan we met Wouter en mam nog even een weekje nagenieten in Echassières. Het weer doet z’n best, Frank en Wouter ook. De muren van de salon worden geïsoleerd en afgetimmerd met gipsplaten. Het wordt steeds mooier. Wouter geniet van z’n weekje weg, mam geniet van de zon, wij genieten altijd. Bij een bezoekje van Wout en Frank aan Jean-Yves, laat deze z’n parapente-matras zien. Het lijkt Wouter ook wel wat, zo door de lucht zweven. Er zit al een beetje herfst in de lucht, maar het is gelukkig nog niet koud.
En dan is het alweer oktober. Weliswaar herfst, maar nog steeds met zomerse temperaturen. We zitten er een week met Hanny en Frank. Deze week wordt eindelijk de septic-tank geleegd. Het heeft ongeveer twee jaar geduurd om hem te vinden. Dank zij de spierbundels van meneer Pastoor is het toch gelukt, alleen jammer voor hem dat ie twee dagen voor niets heeft lopen scheppen, omdat het deksel niet herkend werd. Maar goed, François kwam met z’n trekker plus giertank en de mededeling dat ie de inhoud ergens stiekem moest dumpen, omdat het toezicht nogal verscherpt was. Voor hem geen probleem, zei hij trots. We hadden al gehoord dat hij nogal stiekem van aard was, maar wie tilt daar aan, tenslotte helpt hij ons uit de shit….En daar zijn we weer voor een paar jaar vanaf. Hoewel, niet van François, die komt zo af en toe nog wel even aanwaaien, en toevallig altijd op aperitieftijd.
Het was het weekje van de uitstapjes. Verschillende mensen, die in ons huisje hebben gebivakkeerd, vertelden ons hoe mooi de omgeving was, en of we daar en daar al waren geweest, of zoals Guus, gaven ons een dvd met foto’s van de omgeving. Maar deze keer hebben we zelf stappen buiten de deur gezet. Een middagje Moulins, inclusief kerkbezoek en kaarsjes branden deed ons besluiten dat we dat vaker moeten doen, dus een paar dagen later hebben we de wandelschoenen aangetrokken en zijn naar de Puy de Dôme gereden, waar we het laatste stuk naar de top lekker gewandeld hebben. Het was een schitterende dag, vol zon, en dat trok ook de nodige parapenters. Het zag er spectaculair uit, al die gekleurde matrassen in de lucht. Benieuwd wat ons volgende uitstapje zal zijn….
De week van Sinterklaas hebben we samen met Daniël en compleet met chocoladeletters in Frankrijk doorgebracht. Frank had nog wat verslagen te maken en Daniël en ik hadden nog wel wat boeken te lezen, dus dat kwam mooi uit.
De dag na Kerst zijn we met z’n tweetjes plus hond en kat weer naar het zuiden getrokken. Oud en nieuw zonder vuurwerk heeft ook zo zijn bekoring. In plaats daarvan hebben we zitten pokeren met de buren. En niet te vergeten een glaasje bubbels gedronken op alweer een goed Nieuwjaar.
Foto’s te vinden op de fotopagina.
417 gedachten over “”
Reacties zijn gesloten.